Jonas Nick en Joyce worden uitgesloten uit onze maatschappij, en dat komt door hun beperking. Ze vertellen hun verhaal en geven zo aan hoe zij de uitsluiting zelf ervaren.
"Ik wacht al 4 jaar op mijn budget"
Jonas is 27 jaar oud en wil graag zelfstandig wonen en werken. Maar hij is geboren met een fysieke handicap en heeft hulp nodig bij dagelijkse taken. Vier jaar geleden werd hem een budget toegekend om assistentie te betalen, maar tot op heden staat hij nog steeds op de wachtlijst. Hierdoor kan hij zijn vleugels niet uitslaan.
"Ik voel me nergens welkom"
Joyce heeft dwerggroei en botst dagelijks op fysieke drempels die door de maatschappij zijn gecreëerd: een envelop in de brievenbus steken, een parkeerticket kopen, geld opnemen bij de bank... Voor velen is dit vanzelfsprekend, maar voor Joyce ligt dit letterlijk buiten haar bereik.
"Ik kan nergens werk vinden"
Nick is al 20 jaar actief op zoek naar werk, maar hij stuit telkens weer op onbegrip binnen de reguliere arbeidsmarkt. Met zijn dyspraxie, een onzichtbare handicap, vindt hij het moeilijk om taken uit te voeren die fijne motoriek vereisen. Maar wil dat echt zeggen dat hij nergens kan werken?